Drama jest metodą, którą możemy efektywnie wykorzystać w pracy z grupą nad tematem kompetencji komunikacyjnych. Pozawala uświadomić sobie, poczuć w jaki sposób się komunikujemy, doświadczyć refleksji czy jest to sposób czytelny, pozwalający nam na skuteczną komunikację (przekaz i odbiór komunikatu).
Dziś zapraszam do tańca.
„Taniec z Aniołem” to ćwiczenie dramowe, które pokazuje w jaki sposób wykorzystać ciało i ruch w celu poszerzenia świadomości uczestników warsztatów.
Jest pomocne w realizacji tematu dot. komunikacji: nadawania i odbierania komunikatów.
W ćwiczeniu występuje Anioł i Tancerz.
Uczestnicy wchodzą w rolę Anioła (Opiekuna) oraz Tancerza (człowieka w ruchu).
Tancerz ma za zadmie obrać sobie cel oraz sposób jego osiągnięcia. Przesuwając się po sali musi go osiągnąć, w wybrany przez siebie sposób. Może robić to idąc z zamkniętymi oczami, może biec, może tańczyć. Anioł czuwa i dba o jego komfort, czuwając nad drogą Tancerza.
Tancerz może (jeśli chce) doświadczyć kontaktu z Aniołem, np. wyciągając dłoń i zapraszając do wspólnej wędrówki. Wtedy podążają wspólnie do celu.
Decyzja co do kierunku i sposobu ruchu należą do Tancerza.
Po zakończonym ćwiczeniu omawiają, czy udało się osiągnąć cel, jak przebiegał proces komunikacji, jakie zachowania zauważyli, które zachowania Tancerza i Anioła były pomocne a które uniemożliwiły dojście do celu.
Jako przykład zastosowania tego ćwiczenia przytoczę fragment z opisu warsztatów “Budowanie relacji równorzędnych”: “
Na jednym z warsztatów podczas tego ćwiczenia uczestniczka w roli Tancerza zapragnęła dojść do okna, bo -jak potem mówiła – widziała przez zamknięte powieki światło. Na drodze do okna rozstawione były krzesła, a przed parapetem stały ruchome szafli. Opiekun, kiedy widział, że Tancerz zbliża się w stronę przeszkód, ruchem ręki kierował Tancerza w innym kierunku, a nawet zagroził mu kilkakrotnie drogę. Tancerz nie zrealizował swojego celu. Podczas omówienia ćwiczenia osoba w roli Tancerza przyznała, że nie pomyślała nawet o tym, jak pokazać Opiekunowi, gdzie jest jej cel. Skupiła się swego rodzaju “grze” z Opiekunem – gdy on torował ruch w prawo, ona wyczekiwała tylko chwili, kiedy może pójść w lewo. Opiekun powiedział, ze nie zdawał sobie sprawy, ze Tancerka ma ochotę dojść do okna – gdyby to wiedział, z pewnością usunąłby przeszkody z jej drogi i pomógłby dotrzeć do celu. Uczestnicy i uczestniczki w dalszej części omówienia miele wiele refleksji dotyczących potrzeby komunikacji między ludźmi. Zaobserwowali, zew tym ćwiczeniu Opiekun/Anioł symbolizował słuchacza, a Tancerz mówcę. Na tej podstawie podjęli dyskusję o zachowaniach odbiorcy i nadawcy – które ułatwiają, a które utrudniają komunikowanie się”.
Ćwiczenie na podstawie warsztatu „Budowanie relacji równorzędnych” Anna Cieśluk.