dr Joanna K. Wawrzyniak

Doświadczenie

Od 2006 roku pracuję jako nauczycielka akademicka i eduaktorka osób dorosłych i starszych w ramach Uniwersytetów Trzeciego Wieku, Klubów Seniora oraz rozmaitych inicjatyw edukacyjnych i aktywizacyjnych – lokalnych, ogólnopolskich i międzynarodowych.
Jestem autorką i współautorką podręczników naukowych i metodycznych oraz kilkudziesięciu artykułów z obszaru gerontologii i andragogiki, w których skupiam się na zagadnieniach funkcjonowania społecznego osób starszych, biograficzności, stereotypizacji, marginalizacji, stylu życia, edukacji i rozwoju w starości.
Od 15 lat angażuję się w działania na rzecz aktywizacji i edukacji seniorów w ramach Uniwersytetów Trzeciego Wieku, Klubów Seniora oraz projektów krajowych
i międzynarodowych, m.in.: Projekt „Młodość przychodzi z wiekiem – asystent edukacyjny osoby starszej” realizowany przez Federację Rozwoju Demokracji Lokalnej w Opolu (2016); Szkoła SuperBabci i Superdziadka w Ozimku ASOS 2017 Projekt MRPiPS (od 2017); Projekt Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju „Skrzydła dla Innowacji Przyszłością Dojrzałej Edukacji” (Program Operacyjny Wiedza Edukacja Rozwój Oś Priorytetowa IV Innowacje społeczne i współpraca ponadnarodowa), w ramach którego została utworzona Szkoła Dorosłego Człowieka jako innowacja edukacyjna (2018); Projekt edukacyjny Polsko-Niemieckiej Współpracy Młodzieży „Życie bez płciowego bagażu” obejmujący badania postaw wobec różnorodności płciowej i warsztaty edukacyjne dla studentów i osób starszych (2018 – 2019).

Aktualnie

Pracuję na opolskim wydziale Wyższej Szkoły Bankowej we Wrocławiu, zarządzam kierunkiem pedagogika i uczę studentów pracy pedagogicznej, aktywizującej i animacyjnej
z ludźmi w różnym wieku. Prowadzę także warsztaty z profilaktyki uzależnień behawioralnych. Angażuję się także w projekty społeczne na rzecz aktywizacji seniorów i edukacji osób dorosłych; regularnie pracuję warsztatowa z Seniorami na Opolszczyźnie.

Wolny czas?

Odpoczynek i relaks to dla mnie przede wszystkim czytanie książek biograficznych i powieści, praca w ogrodzie, spacery z psami, jazda na rowerze oraz kryminały skandynawskie.

Dlaczego Drabina?

Życie to wspinaczka po szczeblach osiągnięć – życiowych, osobistych, społecznych. Drabina nie stoi samodzielnie, trzeba ją oprzeć – o współdziałanie, doświadczenia, rozwój, poznawanie innych i siebie. To wszystko jest w DraBiNie. Każdy znajdzie w niej coś, czego mu potrzeba i coś, co może dać innym, by lepiej funkcjonować w grupie, a także wżyciu zawodowym
i osobistym.